تصادفی که منجر به درک مفهوم تصادف شد ...

سلام
چیزی که میخوام الآن در موردش بنویسم ، یه تصادفه ، یه تصادف دقیقا همون نتیجه ای که اون تصادف به من فهموند . سرنوشت وجود نداره و هیچ چیز از پیش تعیین شده نیست یا حداقل اگه وجود داشته باشن ، هر دو تابعی از تصادف هستن ...

از وقتی ... ، توی یه سایت عضو شدم و ازش فیلم می خرم ، 4 تا ، 5 تا ... بعد از مدت ها یه سبد خرید 20 تایی درست کردم ، همه ی فیلم هایی که تو اون سبد خرید دور هم جمع کرده بودم جزو آرزو هام بودن تا بتونم باهاشون خلاء فیلم ندیدنم رو جبران کنم که به یه مشکل مالی خوردم و نتونستم مبلغ فیلم ها رو جور کنم و این شد که فیلم ها رو نخریدم ...

دیروز این فرصت جور شد تا سبد خریدم رو اعلام سفارش کنم تا برام بیارن و واقعا خیلی خوشحال بودم ... یه سر رفتم تو سایت تا دوباره سبد رو چک کنم که یهو چشمم به اسم یه فیلم افتاد ، نه امتیاز بالایی داشت و نه توضیحات خاصی ... نا خواسته به سفارشاتم اضافه کردم و سفارش دادم برام بیارنش ... اسمش 500 روز از تابستان بود مال سال 2009 .

این شرکت معمولا روی دی وی دی هاش اسم فیلم رو نمیزنه بلکه کد میزنه و وظیفه نوشتن اسم فیلم ها میفته رو دوش من ... 
بعد از اینکه از پیش دوستای دوران دبیرستان بعد یه شب باور نکردنی برگشتم ، نشستم پای فیلم ها تا اول هر کدوم رو ببینم و اسمشون رو روشون بنویسم ، وارد فیلم نمیشدم و فقط مقدمش رو می دیدم .

فیلم ها رو تند و پشت سر هم میذاشتم توی دستگاه و اسم ها رو می نوشتم ، 5 تا دی وی دی رو که اسم دار کردم به فیلمی رسیدم که اسمی ازش توی مقدمه نبود ، تصمیم گرفتم ببینمش تا بالاخره اسمش رو از یه جاییش بفهمم ... روی مبل نشستم و فیلم رو play کردم ، یه شمارشگر از 1 به عدد 500 رسید و فهمیدم این همون فیلم شانسی هست که آخر کار انتخاب کردم .
تام و سامر ، دو نفر که با هم دوست میشن . اول فیلم صدایی میگه این داستان یه داستان عاشقانه نیست ، همونجا بود که بهش خندیدم و گفتم تابلوئه عاشقانس دیگه !
سامر یه دختر خاص و عجیبه و به عشق اعتقاد نداره.. میگه چرا آدم خودش رو درگیر کنه؟ ، تو یه دیالوگ کوتاه فقط میگه من دوست پسر نمیخوام ، اما یه رابطه کاملا عمیق رو با تام که یه طراح کارت پستاله شروع می کنه ...
رابطه در حدود روزهای 300 تا 400 ام تموم میشه ، صحنه تموم شدن رابطه جاییه که تام فکر می کنه تو اوج دوست داشتنه سامر بهش میگه ما الان داریم چیکار می کنیم ، تو فقط برای من مثل یه دوستی..
رابطه قطع میشه و تام تو مدت قطعی رابطه هر دیوونه بازی ای در میاره تا اینکه دوباره همدیگه رو میبینن و سامر ، تام رو به یه مهمونی تو خونش دعوت می کنه ...
تام توی اون مهمونی میبینه که سامر همه رو برای اعلام نامزدیش با یه نفر دیگه دعوت کرده ...
در طول 400 روز دوستیشون ، اوایل رابطه ، تام می پرسه ما الان رابطمون چجوریه ، به کجا می خواد برسه ؟ سامر میگه من که راضیم ، مگه تو راضی نیستی ؟ تام می گه : البته !
روز 400ام و توی اون رستوران ، سامر به تام میگه رابطه ما به کجا میخواد برسه؟ تام میگه : من که خوشحالم ، تو نیستی ؟ سامر میگه : خوب فقط دو تا دوست عادی هستیم ...
تام به مرور گذشته و تک تک روزهایی که با سامر بوده می پردازه ، به خواهر کوچکترش که راهنماش هم هست میگه روزی 100 بار همه ی روز هامونو مرور می کنم و دنبال یه نشونه از اشتباه می گردم تا آروم شم .. اما پیدا نمی کنم
خواهرش میگه ، این دفعه بهتر به گذشته نگاه کن و همه چیزشو ببین ...
تام دوباره به گذشته بر می گرده و می بینه ، توی فروشگاه سامر دست تام رو پس میزنه ، سامر یه جایی تام رو ضایع می کنه و یه جای دیگه از اینکه تام به خاطرش کتک خورده ناراحت می شه و میگه به تو چه ربطی داشت که وارد قضیه شدی ...
سامر ازدواج کرده ...

یه روز توی یکی از پارک های محل قرارهاشون با هم تام تنها میشینه ، سامر صندلی بالاتر منتظر تام بوده و میگه مطمئن بودم بالاخره یه روز اینجا پیدات می کنم ...
تام قشنگ حرفی که 100 روز توی دلشه رو میگه : تو با من هر کاری کردی ، به من اجازه دادی دوستت داشته باشم ، تو که نمیخواستی دوست پسر داشته باشی یه دفعه ازدواج کردی ... تام توی اون 100 روز واقعا به حرف سامر اعتقاد پیدا کرده بود که جیزی به نام عشق وجود نداره ... به سامر میگه تو درست می گفتی ، عشق و دوست داشتن همش الکیه ، تو ثابت کردی ... 

سامر میگه : نه ، تو گفتی عشق وجود داره ، بر عکس حرف تو به من ثابت شد ... من توی یه رستوران بودم که یه مرد بهم پیشنهاد قهوه داد ، منم قبول کردم ... اگه رفته بودم به یه رستوران دیگه یا یه بار یا هر جای دیگه ، یا 10 دقیقه دیرتر اونجا رفته بودم ، اون مرد الآن شوهرمن نبود . همه چیز تصادفیه ، همه چیز

تام خوشحال میشه ، خیلی خوشحال و بهش میگه واقعا براتون آرزوی خوشبختی می کنم

روز 500ام تام برای استخدام به یه شرکت معماری برای مصاحبه میره که یه زن جذاب هم اونجا برای مصاحبه نشسته ، اون زن تام رومیشناسه ، همون کلابی که تام همیشه با سامر می رفته ، اما تام انقدر محو سامر بوده که اون زن رو تا اون زمان ندیده بوده ... نوبت تام میشه برای مصاحبه ، تام میره جلو و یاد حرف سامر در مورد تصادف میفته ، سریع بر می گرده و به زن پیشنهاد یه قهوه بعد مصاحبه می کنه ، زن میگه که شرمنده ، بعد اینجا با کسی قرار دارم ، تام که از این تصادف مطمئن بوده سرش رو بر می گردونه و اون زن میگه باشه ، حتما ... اسم اون آتمن ( پاییز ) بود .





این فیلم یه تصادف برای من بود و داستان فیلم بیانگر مفهوم تصادف ... از همه مهم تر ، حس میکنم ، من استعداد خوبی برای بازی تو این فیلم دارم ... چون خیلی تمرینش کردم ...



به تصادف اعتقاد داشته باشم یا سرنوشت ؟ 
سامر حداقل بعد از ازواجش روی اون صندلی ، 50 روز منتظر تام میموند ... اگه اون روز سامر ، تام رو نمیدید ، تام با خوشحالی براش آرزوی موفقیت نمیکرد و این نفرت تا ابد تو دلش میموند ...