یکم سختی ، یکم مریضی

سلام

خیلی دیر گذشت .. 40 روز تمام . یکی این وسط فرصت پیدا کرده بود با همه ی اعضای خونواده صحبت می کرد و ازشون فیلم می گرفت ... گفتم هنوزم باورم نمیشه ... هنوز با خاطراتش سر حال و سرزنده ام

دیشب به طرز فجیعی حالم بد شد ، از بی حالی دیشب کلا 2-3 ساعت تونستم بخوابم و شب واقعا عذاب آوری بود ... پاشده بودم تو خونه اینوراونور می رفتم و همش خدا خدا می کردم بتونم مادر رو ببینم وقتی همه خوابن ... حسش کردم ... دقیقا مثل وقتایی که خودش داشت از 1000 تا درد عذاب می کشید 99 درصد حواسش پیش نوه هاش و دختراش بود ...

ای کاش این ترم مرخصی می گرفتم

کارا خیلی سخت شدن و م.م شدیدا فکر می کنه میخواد یه مجله خوف چاپ کنه و اصلا فرصت به روز کردن سایت رو پیدا نمی کنم و خیلی ناراحتم

شدیدا حواس پرت شدم ، جای وسایلم رو فراموش می کنم و همیشه استرس هایی دارم که نذارن راحت سرمو بذارم روی بالش

یه درد کهنه و بی جواب دارم که داغونم کرده ... از بنده خدا که هیچ خیری ندیدم ، امیدوارم خود خدا کمکم کنه ...